Ακόμη κι όταν ήταν ένας χλωμός κι εξαθλιωμένος νέος, που γυρόφερνε
άσκοπα στους δρόμους της Βιέννης -«το δυσκολότερο και το πιο εξαντλητικό
σχολείο της ζωής μου...»- ο Χίτλερ δεν έχασε την έμφυτη αυτοεκτμηση
του, ούτε και την αίσθηση που είχε για το προσωπικό του πεπρωμένο,
σύμφωνα με το οποίο προοριζόταν για κάτι «μεγαλειώδες», για μια
«κοσμοϊστορική αποστολή».